Ik heb Annemieke beloofd dat ik een gouden ster ga tekenen voor haar zusje. Maar dat komt nog later in deze blog.
Dit is de lieve brief:
Hoi Mayim,
Dankjewel voor het schrijven van je boek samen met je vader, ik heb ervan genoten. 😄 Ik lees vaak meerdere boeken door elkaar, verschillende tegelijk. Nu ook, dus zo kon ik extra lang genieten van je avonturen, met als toetje je horrorverhaal. 😂
Tijdens het lezen over je schildergroep moest ik denken aan mijn zusje en daar wil ik je wat over vertellen, vandaar mijn mail. 😎 Je schreef namelijk dat je een schilderij met donkerblauw ging maken en met gele sterren. De sterren zijn je vrienden die overleden zijn. Mijn zusje is voor mij ook één van die sterren. 🌟 en over mijn zusje gaat mijn verhaal. Toen mijn jongste zusje (ik heb ook nog twee oudere) werd geboren was er nog niets biizonders met haar aan de hand, behalve dan dat ze mijn jongste zusje was, want dat was natuurlijk wel heel bijzonder. Ik was toen zelf net een maand eerder één jaar geworden. Toen ze bijna één jaar was kreeg ze een oorontsteking waarna ze erg ziek daarvan is geworden. Ze kreeg hersenvliesontsteking. Toen dat na een hele tijd daarvan beter was geworden, was er een heleboel kapot gemaakt door de ziekte. Mijn zusje kon nauwelijks nog zelf bewegen, maar niet meer leren lopen of zelf eten, niet naar school om te leren lezen en schrijven. Ze kon alleen af en toe lachen of huilen en haar armen spastisch heen en weer bewegen. Ze had epilepsie gekregen en een drain in haar hoofdje om ervoor te zorgen dat haar hoofd niet veranderde in een soort waterballon. In het tehuis waar ze na een tijdje kwam te wonen lag in het bed naast het hare een meisje die zo’n groot hoofd had, een waterhoofd. Ik ben blij dat mijn zusje dat niet hoefde te krijgen. In tehuis waar mijn zusje was gaan wonen woonden een heleboel andere kinderen met handicaps. In allemaal verschillende gebouwen met mooie namen. Uiteindelijk woonde mijn zusje in het huis met de naam “Gouden Regen”. Je weet wel, zo’n mooie boom met kringelige gele bloemen erin hangend. En over de bewoners van dat huis is een lied gemaakt, dat heet “Goudenregenkind”. Het verhaal over hoe het lied is ontstaan is bijzonder, net als mijn zusje. Dat verhaal staat op internet, het linkje daarnaar staat hieronder. Net als een linkje naar de liedtekst.
En nu komt de link met jouw verhaal, want het lied is gezongen op de muziek van een ander al bestaand lied van de zanger Don McLean en dat lied heet “Vincent”. Het gaat over Vincent van Gogh. Die liedtekst begint met “Starry, starry night”, over dat schilderij en dus eigenlijk óók over jouw schilderij.
Toen dat lied eens gezongen werd tijdens een kerkdienst in de kapel van Huize Ursula (zo heet het tehuis) werden er opnames gemaakt en is die viering op TV uitgezonden. Dat heb ik op TV gezien toen. En weet je wat zo bijzonder was? Mijn zusje was daarbij in haar grote aangepaste rolstoel. En ze kwam heel vaak in beeld op TV. Het lied ging tenslotte óók over haar. Dat was heel mooi en supergaaf! De dokters dachten vroeger dat ze niet oud zou worden, eerst dachten ze 2 jaar, toen 6 jaar en toen zijn ze opgehouden met voorspellen, ze is 26 jaar geworden. Toen ze 25 in het tehuis woonde hebben ze een feestje voor haar georganiseerd. Met een speciale viering in de kapel van het tehuis. Ik heb toen het koor waar ik lid van was gevraagd om voor haar te komen zingen, natuurlijk het lied “Goudenregenkind”. Een half jaar later kreeg ze voor de zoveelste keer longontsteking en deze keer ging het helemaal niet goed en is ze overleden. Bij haar uitvaartdienst heb ik een verhaal voor haar verteld over sterren ✨, dat ik wenste dat de sterren ✨ voor haar een gids zouden zijn en haar de weg zouden wijzen. En ik heb nogmaals het “Goudenregenkind” gezongen, samen met iemand die ook gitaar speelde erbij.
Dankzij jouw mooie verhaal kwamen deze mooie herinneringen aan mijn zusje in mij weer naar boven en die wilde ik graag met je delen. Dankjewel nogmaals voor jouw mooie boek! Toen ik het bestelde had ik een tweede besteld, die heb ik aan mijn moeder gegeven. En mijn eigen boek ga ik doorgeven aan iemand die het ook graag wil lezen, iemand die weinig geld heeft voor extraatjes. Zo kunnen veel mensen jouw verhalen lezen. In de bijlage van mijn mail zie je ook een foto, daarop sta ik met mijn zussen. Ik zit op mijn hurken, met twee staartjes op mijn hoofd, in het midden, pal achter Mariska, mijn bijzondere zusje.
Nou, dat was een heel verhaal. Maar niet zo lang dat ik er een heel boek mee kan vullen, zoals jij met je vader gedaan hebt. 😇
Groetjes aan je vader Marcel en moeder Michelle, je knappe broer Machiel en zijn vriendin Lisa, je knappe vriend Jeffrey, je schilderclub, je collega’s bij de dierentuin en natuurlijk alle dieren, vooral Maffie. Ik wens je een fijn weekend en een mooie week toe. Hopelijk mogen we gauw weer van alles doen en hoeven we minder thuis te blijven.
Goeds & groets,
Annemieke Voorn
Liedtekst “Goudenregenkind”:
https://www.stichtingami.nl/wp-content/uploads/2019/02/Gouden-regen-kind-liedtekst.pdf Verhaal over de achtergrond van het lied “Goudenregenkind”:
https://nl.linkedin.com/pulse/een-goudenregenkind-meervoudige-intelligenties-de-stichting-ami
Mayim's World 