Mijn rolstoel is warm.
Ik zit vastgegespt in
een zweterige hand van schuim
De ventilator die
wind toewaait staat te hoog
Gelukkig heb ik een slimme stoel
Die kan wel 2 meter omhoog
En kantelt zo dat ik
precies in de straalwind kom
Zo waaien mijn haren
En kan ik mijn tong
uitsteken naar mijn papa
Lekker peuh
Ik kan zelf ook bij de wind
Ik ben geen klein kind
Het gedicht is geweldig! De reden ervoor natuurlijk niet. En ik heb er nooit eerder bij stilgestaan, hoe moeilijk de warmte voor jou zou kunnen zijn. Dank je voor het wakker schudden, dat ik niet alleen aan mezelf moet denken.
Dit is op Kanteldenker herblogden reageerde:
Zo mooi hoe Mayim haar gedachten verwoord. Ze heeft vorige week deze hoog/laag rolstoel gekregen. Voordeel: ze kan nu eindelijk overal bij. Tenminste als het binnen armbereik ligt of hangt. Maar ook bij de wind. Daar gaat haar verhaaltje over.
Prachtig gedicht!
Fijn dat je nu een hoog/laag rolstoel hebt gekregen.
Dat je maar veel fijne, hoge en lage, ritjes mag gaan maken.
Vriendelijke groet,